Waarom Jezus de Christus werd

Met kerst herdenken we de geboorte van een van de meest aansprekende mensen op aarde ooit: Jezus. Een man die zijn naasten liefhad, een man die de ogen van zijn medemens opende met inspirerende inzichten en opmerkelijke wonderen. Hoe kreeg hij, de eenvoudige timmermanszoon uit Nazareth, dit voor elkaar? Waarom was hij eigenlijk naar de aarde gekomen 2000 jaar geleden? Als we het leven beschouwen als een ervaringsschool voor de ziel, dan kunnen we op deze vragen nieuw licht laten schijnen.

Door de uitdagingen aan te gaan die het leven haar voorschotelt, leert de ziel haar onbegrensde mogelijkheden kennen. Ze leeft in de hogere dimensies (de hemel) om de geestelijke kant van het leven te ervaren, ze daalt af naar lagere dimensies (de aarde) om de stoffelijke kant te doorgronden. 

Het leven in de hogere dimensies is liefdevol en harmonieus, het leven in de lagere dimensies dikwijls hard en pijnlijk. Om in de lagere sferen te geraken, neemt de ziel een belichaming aan. Wij mensen zijn dus een tijdelijke belichaming van onze onsterfelijke ziel, op aarde gekomen om het stoffelijke leven te ervaren.

Door naar de aarde te komen, kan onze ziel ervaringen opdoen die in de hemelse sferen onmogelijk zijn. Denk aan het ervaren van een beperkt bewustzijn en het beleven van emoties. Hoezeer we ook ons best doen, door onbegrip en strijd ontkomen we hier niet aan intense gevoelens van pijn, boosheid en verdriet. Vroeg of laat raakt ons liefdevolle hart bezeerd; we worden op jonge leeftijd gepest, raken tussentijds onze geliefde kwijt of zien aan het einde van de rit ons levenswerk in elkaar donderen. Met als gevolg pijn, frustraties en onzekerheid.

Onze ziel hoeft niet tot in de eeuwigheid naar de aarde af te dalen; op een bepaald moment heeft ze voldoende ervaringen in de stof opgedaan. De ziel kan echter niet zomaar haar aardse levensboek dichtslaan om in een hogere dimensie nieuwe uitdagingen aan te gaan. Wil de ziel loskomen van het leven in de lagere dimensies, dan zal haar belichaming zich moeten ontdoen van de aardse ballast, zoals karma, beperkte overtuigingen en onverwerkte emoties. Door zich op te schonen wordt de ziel letterlijk en figuurlijk lichter, waardoor ze kan opstijgen naar de hogere dimensies.

Hoe past Jezus in dit plaatje? Gezien zijn liefdevolle en inspirerende gedrag, sjouwde hij geen zware rugzak vol onverwerkte ervaringen met zich mee. Hierdoor kon hij op aarde net zo liefdevol reageren op de gebeurtenissen in zijn leven als in de hogere sferen. Het was alsof hij al in de hogere sferen vertoefde. Zijn ego had afscheid genomen, zijn persoonlijke wil was ingeruild voor de wil van God. Niet angst en wantrouwen lagen aan de basis van zijn doen en laten, maar overgave en vertrouwen. Ondanks het feit dat hij wist wat er stond te gebeuren, wachtte hij in de tuin van Getsemane geduldig op de soldaten die hem kwamen arresteren.

Jezus is geen uitzondering. In de loop der geschiedenis wisten meer zielen zich aan het aardse levenswiel te onttrekken. Wat zijn leven wel bijzonder maakt, is de grote bekendheid die eraan gegeven is. Dankzij de niet aflatende inspanningen van de kerk, heeft bijna iedereen op aarde van het licht en de liefde van deze man gehoord. Velen weten nu dat er naast de harde realiteit, ook een zachte en liefdevolle werkelijkheid bestaat. Dat wonderen geen illusies zijn, maar levensecht kunnen worden. En dat de dood niet een duister gat is, maar een terugkeer naar de wereld van liefde en licht.

Vanwege die bekendheid kan zijn leven als voorbeeld dienen voor mensen die ook uit het harde leven in de lagere dimensies willen opstijgen naar een liefdevol leven in de hogere sferen. Rijst de cruciale vraag hoe Jezus de Christus werd. Anders gezegd, hoe werd hij de drager van de Christusenergie, de energie van onvoorwaardelijke liefde die in de hogere dimensies alom aanwezig is? Als we de bijbel erop naslaan, dan lezen we onder meer over zijn beproeving in de woestijn, alvorens hij zijn leringen kon gaan uitdragen. Kennelijk was een avontuur in de leegte belangrijk voor zijn transformatie van zoekende mens in alwetende Christus.

Waarom is die leegte zo belangrijk? In de leegte worden we met onszelf geconfronteerd! Er is geen afleiding meer, geen mogelijkheid om te ontsnappen in de drukte van alledag. Storende gedachten en onverwerkte emoties komen nietsontziend naar boven, waardoor ze in liefdevolle gedachten en warme gevoelens kunnen worden omgezet. De leegte raakt ook onze diepgewortelde angst aan: overleef ik wel in het niets? Dankzij deze intense beproevingen kunnen we onze angst, en daarmee de behoefte aan controle, overwinnen. Met andere woorden, als we door de leegte reizen kunnen we onszelf opschonen, waarna we in liefde en licht, in overgave en vertrouwen kunnen gaan leven.

En die leegte dient zich op dit moment ook in ons leven aan. Steeds meer mensen voelen de behoefte om rust te creëren in het hectische bestaan van nu en om de balans van hun leven op te maken; wat bevalt nog wel, wat niet meer, waar doe ik afstand van, wat wil ik veranderen? Wie heeft er geen boeddhabeeld in huis staan; het symbool van verstilling en innerlijke transformatie. Maar ook onze angst wordt thans volop aangeraakt. Wie is er nog zeker van een onbezorgde oude dag, genietend van een welverdiend pensioen en een goede gezondheid? Kortom, ons welvarende toekomstbeeld is in korte tijd veranderd in een groot vraagteken vol (financiële) onzekerheden.

Door een toename van verwarring in ons leven, worden we op onszelf teruggeworpen. We worden uitgedaagd om vol goede moed nieuwe wegen in te slaan. Slagen we hierin, dan opent zich de poort naar een leven in liefde en licht. En Jezus' levensverhaal kan ons daarbij inspireren. Niet als we ons verschuilen in zijn licht, wel als we met behulp van zijn ervaringen ons eigen licht gaan ontsteken. Niet als we onszelf als zondig beschouwen, wel als we onszelf leren zien als een moedige ziel, die vele avonturen aangaat om de grootsheid van het leven te ontdekken. Door de liefde voor onszelf en onze naasten te hervinden, raakt ons leven bezield en keren we terug naar de hogere dimensies.

Met kerst vieren we de geboorte van het licht en zingen we over vrede op aarde. Kerst valt niet in het voorjaar, waarin we nieuwe zaadjes in de grond stoppen, ook niet in de zomer waarin we de groeiende gewassen verzorgen, ook niet in de herfst waarin we de vruchten van ons werk plukken. Kerst valt in de winter, de tijd van rust en contemplatie. Laten we die rust benutten om het licht in onszelf te zoeken en te ontsteken, opdat de bezongen vrede werkelijkheid zal worden. Dan kan Jezus met een gerust hart van het kruis afstappen om zijn levensweg te vervolgen.

In licht en in liefde,

David Goedhart