De bezielde samenleving en de eindtijd

Het oude leven houdt op te bestaan. Het leven vol tegenstellingen en strijd, het leven dat we vorm hebben gegeven als mens met een ego. Met het afscheid van het oude leven in dualiteit gaat een nieuw leven van start, een leven in eenheid en harmonie. Het leven dat we vorm gaan geven als een bezield mens. Om een schepper te worden van een bezielde samenleving dienen we ons ego los te laten en onze ziel toe te laten. Dat doen we door ons hart te openen en in liefde te leven. Hoe dit precies werkt, leg ik in dit artikel uit.

Het ego is ons menselijke controlemechanisme. De neiging om alles in eigen hand te houden, alles te controleren en te sturen, bang als we zijn diep vanbinnen. Maar waar zijn we bang voor, wat is de voedingsbron van ons ego? Bang om te falen en eenzaam en alleen achter te blijven. Die angst komt voort uit een gevoel van afgescheidenheid. We voelen ons afgescheiden van het leven, van de bron van het leven. Het onzekere gevoel er alleen voor te staan, niet gedragen te worden, waardoor we het vertrouwen in het leven kwijt zijn. We doen er alles aan om te overleven, desnoods door anderen te beconcurreren en te bevechten.

Het ego spoort ons aan elke dag ons best te doen, opdat we niet verlaten worden, verlaten van alle aandacht en waardering. Elke dag timmeren we hard aan de weg om het lege en onzekere gevoel in onszelf te vullen met persoonlijke successen. Daar kan het ego niet genoeg van krijgen. Het gaat daarbij zelfs over lijken. Zie hier het leven van nu, het harde leven vol tegenstellingen en strijd dat we met egoïstische keuzes hebben opgebouwd. Kijk naar de inrichting van de economie, de politiek en de samenleving. Het zijn instituten vol keiharde tegenstellingen en strijd, vol winnaars en verliezers, vol geluk en ongeluk.

De oude wereld vol dualiteit is geen fout geweest van het leven, geen dwaling, maar de bedoeling. Dankzij de aangedikte tegenstellingen en vurige strijd hebben we o.a. leren omgaan met emoties; onze gevoelsreacties op pijnlijke situaties. Dankzij de inzet van ons ego hebben we kennisgemaakt met emoties als boosheid, angst en verdriet. Nu we dit voldoende hebben doorleefd, mogen we er afscheid van nemen. Niet door het controlemechanisme weg te drukken of te bevechten, maar door de aandacht te verschuiven. Waarnaartoe? Naar ons hart. Daar waar de verbinding met het leven verstopt zit, daar waar onze ziel wacht om zich te laten voelen.

Wie zijn hart opent en de liefde laat stromen, herstelt de verbinding met het leven. Hierdoor wordt de leegte in onszelf opgevuld met een gevoel gedragen te worden, een gevoel dat alles zin heeft, ook de moeilijke momenten. Hierdoor zwakt de neiging om alles te controleren af. Het vertrouwen in het leven keert terug en langzaam leren we ons over te geven aan de grillen van het leven. Niet vanuit angst maar vanuit liefde. De neiging om anderen te zien als concurrent voor de felbegeerde aandacht zal veranderen in een gevoel van verbondenheid, het gevoel dat we er samen iets moois van kunnen maken. Dat de bestaande tegenstellingen geen bedreiging vormen maar aanvullingen zijn, waardoor we samen sterk staan.

De belangrijkste stap die we moeten zetten als schepper van een bezielde samenleving is het openen van ons hart. Maar waarom zit ons hart eigenlijk dicht? Dat gebeurt na pijnlijke voorvallen in ons leven. Om de pijn niet te hoeven voelen, sluiten we ons hart. De prijs die we ervoor betalen is het verlies van het gevoel van verbinding, met onszelf, met anderen en met het leven. Hierdoor voelen we ons eenzaam en verlaten; de voedingsbodem voor ons ego. Door om te leren gaan met pijnlijke situaties in ons leven, hoeven we ons hart niet meer te sluiten en zal het gevoel van verbinding niet verloren gaan.

Dé uitdaging is te accepteren dat het leven naast fijne situaties ook pijnlijke momenten kent. Dit is niet te vermijden, het hoort erbij, als onderdeel van onze ervaringsreis door alle facetten van het leven. We leven immers om te leren en pijnlijke voorvallen zijn belangrijk lesmateriaal. Daarom moeten we ermee om leren gaan. Niet wegdrukken door ons hart te sluiten, maar doorvoelen en loslaten. De pijn accepteren en leren hanteren. De pijn die vervolgens door het actieve open hart kan verdwijnen. Het hart als verbindende bron van liefde én als grote transformator van pijn. Wie zijn hart sluit loopt de rest van zijn leven met pijn rond. Een last die steeds zwaarder weegt. Alleen zij die hun oude en nieuwe pijn helen kunnen evenwichtige scheppers van de bezielde samenleving worden.

Wie zijn hart opent kan pijn helen, kan liefde toevoegen aan het leven en kan de verbinding met het leven herstellen. Wie zijn hart opent kan ook de ziel voelen, het hogere, geestelijke of authentieke deel van onszelf. De mens is namelijk een belichaming van de ziel, een stoffelijk "instrument" van de ziel om aardse uitdagingen aan te kunnen gaan, waaronder het leren omgaan met ego, pijn en emoties. Als de ziel klaar is op aarde, voldoende lessen in dualiteit heeft gehad, is de oude mens als zodanig niet meer nodig. De mens zal niet verdwijnen maar een andere vorm krijgen, een lichtere vorm, niet meer aangestuurd door het strijdende ego maar door de vreedzame ziel.

De nieuwe bezielde mens wacht andere uitdagingen in het oneindige proces van ontwikkeling. En dit moment in de tijd is aangebroken. Het oude leven valt uiteen, het nieuwe leven openbaart zich. De oude economie, de oude politiek staan op springen waardoor ook de oude samenleving als een kaartenhuis in elkaar zal vallen. Mensen die zich immer nog laten leiden door ego en angst zullen reddeloos verloren zijn. Zij zullen de komende periode van chaos niet overleven. Mensen die hun angst hebben getransformeerd in liefde, hun ego hebben ingeruild voor hun ziel, kunnen op de puinhopen van het oude leven een nieuw leven gaan bouwen, een leven vol liefde, eenheid en harmonie.

In die zin kunnen we spreken van het einde der tijden. Een einde dat niet een echt einde is maar een periode van verandering. Er komt altijd weer een nieuw begin. Het leven kan immers niet stoppen of verdwijnen. Mensen die de komende chaotische periode niet zullen overleven mogen bijkomen in het licht en zich gaan opmaken voor nieuwe uitdagingen, passend bij hun ontwikkelingsniveau. Mensen met een sterk ego zullen bijvoorbeeld weer in een harde wereld worden geboren, niet om hen te straffen maar om hen alsnog de ogen te doen openen. Pijnlijke voorvallen die hen moeten herinneren aan de kracht van het hart.

Mensen die bezield zijn gaan een ander, lees lichter, leven leiden. Zij leren omgaan met de nieuwe mogelijkheden en vaardigheden van de ziel, waaronder telepathie en materialisatie. Zaken die de oude mens als een wonder beschouwd, maar die in de hogere dimensies de normaalste zaak van het leven zijn. Met behulp van deze nieuwe vaardigheden zullen zij langzaam maar zeker de nieuwe wereld gaan vormgeven, de bezielde samenleving tot leven wekken. Een leven waar individuele en gezamenlijke inspanningen bedoeld zijn om het geheel naar een hoger plan te trekken. Wie daartoe in staat is, zal daarvoor alle ruimte krijgen.  

David & Maria Helena Goedhart